Wiersz jest regularny, składa się z czterech strof i refrenu. Akcenty w wierszu padają regularnie na czwartą, szóstą i ósmą sylabę. Pojawiają się wyrazy dźwiękonaśladowcze, np. „szemrze”. Występuje nagromadzenie głosek syczących, jak: s, sz, cz w słowach: „trzęsawiska”, „moczary, „osmętnica” oraz paralelizmy składniowe: powtarzający się refren, kolejne sformułowania zaczynajcie się od słowa „idzie...” oraz „płynie…”.
Utwór Anioł Pański to przykład młodopolskiej liryki nastroju. Celem jest tutaj za pomocą środków artystycznych (słownictwo, kolorystyka, muzyczność) zasugerowanie stanów emocjonalnych i uczuciowych.