Na schematach przedstawiono regulację negatywną, ponieważ aktywny represor jest produkowany stale, dzięki czemu zablokowane jest wiązanie polimerazy RNA i transkrypcja genów nie zachodzi. Aktywny represor może związać się z laktozą, jeśli znajduje się ona w środowisku, co prowadzi do jego dezaktywacji.
Wyróżniamy dwa typy regulacji aktywności operonu: pozytywną i negatywną. Regulacja pozytywna cechuje się obecnością nieaktywnego aktywatora, który uaktywnia się w przypadku małego stężenia glukozy i obecności laktozy w środowisku, natomiast regulacja negatywna polega na stałej obecności aktywnego represora hamującego transkrypcję genów przy dostępie do glukozy.