Komórka mająca w swoim DNA operon laktozowy nie może wybiórczo syntetyzować konkretnego enzymu, ponieważ w wyniku transkrypcji powstaje jedna cząsteczka mRNA, a kodony w mRNA odczytujemy w kierunku 5’ do 3’, zaczynając od kodonu START do napotkania kodonu STOP. Dopiero kiedy powstanie jedno białko (enzym), rybosom może przesunąć się na kolejny kodon START następnego genu.
Wyróżniamy dwa typy regulacji aktywności operonu: pozytywną i negatywną. Regulacja pozytywna cechuje się obecnością nieaktywnego aktywatora, który uaktywnia się w przypadku małego stężenia glukozy i obecności laktozy w środowisku, natomiast regulacja negatywna polega na stałej obecności aktywnego represora hamującego transkrypcję genów przy dostępie do glukozy.