Aby wyizolować tylko te bakterie, które pobrały plazmid ze środowiska, do plazmidu oprócz pożądanego genu wprowadza się gen antybiotykooporności. Na pożywce będą mogły rosnąć jedynie te bakterie, które pobrały plazmid z genem antybiotykooporności.
Bakterie, które nie pobrały plazmidu, będą wrażliwe na antybiotyk obecny w pożywce.