Do 1 mola trioleinianu glicerolu można maksymalnie przyłączyć 3 mole wodoru.
Glicerol przyłącza trzy mole wyższego kwasu karboksylowego. Każda z reszt kwasu karboksylowego (tu: kwasu oleinowego) ma jedno wiązanie podwójne. Do jednego wiązania podwójnego przyłącza się jeden mol wodoru. Zatem do trzech moli wiązań podwójnych w trzech resztach kwasu oleinowego przyłączyć się mogą maksymalnie 3 mole H2.