Wśród izomerów optycznych kwasu 2,3-dihydroksybutanodiowego jest jedna para enancjomerów i jedna para diastereoizomerów.
W pierwszej kolejności narysuj wzory Fishera. Wzory te rysujemy następująco:
1. Umieszczamy w płaszczyźnie rysunku chiralny atom węgla (zaznaczone na różowo) – są to te atomy węgla, które mają cztery różne grupy atomów jako podstawniki.
2. W pionie ustawiamy najdłuższy łańcuch węglowy.
3. Na górze i na dole rysujemy grupę karboksylową.
Stereoizomery dzielimy na geometryczne (cis-trans) i optyczne. Z kolei optyczne dzielimy właśnie na enancjomery i diastereoizomery. Liczba stereoizomerów jest równa 2n, gdzie n to liczba centrów chiralności. W naszym związku są dwa centra chiralności – 22 = 4.
Zwróć uwagę, że związek 1 i 2 to ta sama substancja – występuje ona w tzw. formie mezo (górna część to odbicie dolnej – zaznaczone linią przerywaną). Zatem związku 2 nie bierzemy pod uwagę – a co za tym idzie związek 1 „stracił” parę.
Enancjomery to nic innego jak odbicia lustrzane – enancjomerami są zatem tylko 3 i 4. Z kolei diastereoizomerami są stereoizomery, które nie są odbiciami lustrzanymi i różnią się konfiguracją przy co najmniej jednym atomie węgla (co widać na wzorach Fishera) – stąd diastereoizomerami są: 1 i 3 oraz 1 i 4.