Wśród izomerów optycznych kwasu 2,3-dihydroksybutanowego są dwie pary enancjomerów i cztery pary diastereoizomerów.
W pierwszej kolejności narysuj wzory Fishera. Wzory te rysujemy następująco:
1. Umieszczamy w płaszczyźnie rysunku chiralny atom węgla (zaznaczone na różowo) – są to te atomy węgla, które mają cztery różne grupy atomów jako podstawniki.
2. W pionie ustawiamy najdłuższy łańcuch węglowy.
3. Na górze rysujemy podstawnik z węglem o najwyższym formalnym stopniu utlenienia.
Stereoizomery dzielimy na geometryczne (cis-trans) i optyczne. Z kolei optyczne dzielimy właśnie na enancjomery i diastereoizomery. Liczba stereoizomerów jest równa 2n, gdzie n to liczba centrów chiralności. W naszym związku są dwa centra chiralności – 22 = 4. Enancjomery to nic innego jak odbicia lustrzane – enancjomerami są zatem związki 1 i 2 oraz 3 i 4. Z kolei diastereoizomerami są stereoizomery, które nie są odbiciami lustrzanymi i różnią się konfiguracją przy co najmniej jednym atomie węgla (co widać na wzorach Fishera) – stąd diastereoizomerami są: 1 i 3, 1 i 4, 2 i 3 oraz 2 i 4.