Wiśniowiecki nie miał zbyt dużego poparcia wśród szlachty – pojawiały się plany jego detronizacji. Okres jego panowania łączy się także z coraz gorszą i bardziej niepewną sytuacją na wschodzie. Ataman Piotr Doroszenko chciał zbudować księstwo ruskie pod patronatem Turcji. Ostatecznie doszło do wybuchu wojny polsko-tureckiej, w wyniku której Rzeczpospolita utraciła twierdzę w Kamieńcu Podolskim, a na mocy traktatu w Buczaczu – odstąpiła całe Podole i część prawobrzeżnej Ukrainy. Zawarcie haniebnego pokoju przez Wiśniowieckiego przysporzyło mu jeszcze więcej przeciwników w kraju, którzy m.in. stworzyli konfederację w Szczebrzeszynie. W odpowiedzi szlachta popierająca króla zawiązała konfederację gołąbską. Wraz z pogłębianiem się antagonizmów pojawiło się zagrożenie wojny domowej.
Michał Korybut Wiśniowiecki nie miał własnego zaplecza politycznego, nie był doświadczony w rządzeniu państwem a wśród jego przeciwników (malkontentów) było wielu znanych i wybitnych polityków tego okresu. Do trudności politycznych dochodziły jeszcze jego problemy zdrowotne.