Traktat chocimski podpisany w 1621 r. mówił również o sprawach tatarskich i kozackich z tego względu, że w poprzednim traktacie (traktat pod Buszą) władcy Rzeczpospolitej i Turcji zobowiązali się do zapobiegania najazdom zarówno kozackim, jak i tatarskim. Napaści obu tych grup powodowały destabilizację na linii Rzeczpospolita – Turcja i brak bezpieczeństwa dla ludności zamieszkującej oba państwa. Władcy w traktacie chocimskim podtrzymali te postanowienia i zobowiązali się do wymierzania kary w razie wobec Tatarów i Kozaków w razie kontynuowania napaści.
Traktat chocimski był to pokój zawarty pomiędzy Rzeczpospolitą a Turcja w 1621 r. Kończył wojnę polsko-turecką toczącą się w latach 1620–1621. W wyniku jego podpisania Imperium Osmańskie uzyskało prawo do ingerencji w sprawy mołdawskie, zwłaszcza dotyczące wyboru przyszłych hospodarów wołoskich. Został ponownie zatwierdzony 1624 r. jako pokój ostateczny.