Polski plan obrony „Zachód” przygotowany na rozkaz marszałka Edwarda Rydza – Śmigłego zakładał:
· obronę całej zachodniej granicy (około 1600 km),
· stopniowy odwrót wojska polskiego za linię rzek Narew–Bug–Wisła–San i oczekiwanie na pomoc wojsk francuskich i brytyjskich, a w ostateczności przemieszczenie się w kierunku Rumunii,
· wsparcie wojskowe ze strony Wielkiej Brytanii i Francji zgodnie z podpisanymi układami, w których sojusznicy zobowiązali się do wsparcia lotniczego i lądowego po 15 dniach agresji na Polskę.
Od końca 1938 roku strona niemiecka stawiała kolejne żądania wobec Polski. Minister spraw zagranicznych Niemiec Joachim von Ribbentrop zaproponował polskiemu ambasadorowi w Berlinie Józefowi Lipskiemu przedłużenie deklaracji o niestosowaniu przemocy do 25 lat (deklaracja zawarta w styczniu 1934 roku) w zamian za zgodę na włączenie Wolnego Miasta Gdańska do Rzeszy, utworzenie korytarza, który miał łączyć Niemcy z Prusami Wschodnimi.
Od końca 1939 roku III Rzesza stawiała coraz ostrzejsze żądania wobec Polski. W tej sytuacji 31 marca 1939 roku Wielka Brytania udzieliła Polsce gwarancji pomocy w razie agresji niemieckiej, a kilka dni później 13 kwietnia podobne zobowiązanie podpisała strona francuska.
28 kwietnia 1939 roku Hitler wypowiedział polsko-niemiecką deklarację o niestosowaniu przemocy.