Fenicjanie byli ludem oryginalnie zamieszkującym wschodnie wybrzeże Morza Śródziemnego, gdzie znajdowały się ich portowe państwa miasta. Swój największy rozkwit przeżyły ok. XI-IX w. p.n.e., kiedy to Fenicjanie rozpoczęli, dzięki swoim umiejętnościom żeglugi, proces kolonizacji Morza Śródziemnego, na którym zakładali liczne faktorie, czyli placówki handlowe.
Faktorie te były niezależne od miasta, które je założyło i czasami same stawały się potężnymi miastami. Przykładem takiej faktorii jest Kartagina, która stworzyła jedno z największych imperiów w rejonie Morza Śródziemnego w historii. Swoje umiejętności żeglarskie Fenicjanie zawdzięczali występowaniu cedrów w rejonie Fenicji, których drewno świetnie nadawało się do budowy wytrzymałych statków. O jakości statków Fenicjan świadczy to, że byli oni prawdopodobnie pierwszym ludem, którego przedstawicielom udało się opłynąć Afrykę.
Fenicjanie posiadali również duże umiejętności rzemieślnicze. Korzystając z wymiany handlowej i kulturowej, byli w stanie wykonywać piękne i bardzo szczegółowe dekoracje z kości słoniowej czy szkła. Jako jedyni produkowali również fioletowy barwnik, wytwarzany ze specjalnych morskich ślimaków, szkarłatników.
