Mimo zakończenia wojny część Polaków nie pogodziła się z objęciem władzy przez komunistów, przez co nadal istniały przejawy partyzantki czy walki na tle kulturalnym i intelektualnym. Przykładem może być Ruch Oporu bez Wojny i Dywersji „Wolność i Niezawisłość”, w którym próbowano zmienić strukturę konspiracji wojskowej w cywilną w celu przygotowania narodu do wyborów, by zagłosowali na partie nie–komunistyczne. Z kolei przykładem partyzantki była Narodowe Zjednoczenie Wojskowe, które prowadziło walkę zbrojną, gdyż nie pogodzono się z podróżomaniami z komunistami. Wszystkie tego typu działania nie przynosiły zamierzonych skutków z uwagi na siłę władz komunistycznych i ich walki z ruchami oporu.
W wyniku represji wielu przeciwników komunizmu zdecydowało się na emigrację. Tworzyli polskie ośrodki opozycyjne za granicą, starając się aktywnie przeciwdziałać reżimowi poza granicami kraju.