Szpetną propagandą nazywano sprzeciw wobec władzy komunistycznej, czyli m.in. niezgadzanie się z polityką rządu, wypowiadanie się wrogo o ustroju czy rozprzestrzenianie wiadomości pogrążających istniejący system.
Ofiarami komunistycznego terroru byli zarówno ci, którzy stale działali na szkodę partii, jak i ci, na których spadło najmniejsze podejrzenie niechęci bądź wrogości wobec władzy.