Najstarszymi zabytkami piśmiennictwa w języku polskim są: „Bogurodzica”, „Kazania Świętokrzyskie”, „Psałterz floriański”, „Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią”. Polskie kroniki średniowieczne to: „Kronika Galla Anonima”, „Kronika Wincentego Kadłubka”, „Kronika wielkopolska”, „Kronika Janka z Czarnkowa” i „Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego” autorstwa Jana Długosza.
W średniowieczu kronikarstwo było bardzo powszechnym zajęciem. Pozwalało utrwalić ważne wydarzenia dla potomnych. Pisano je na chwałę Bożą, przez co były anonimowe. W średniowieczu pisano głównie po łacinie, stąd też teksty napisane po polsku są tak cenne.