Józef II podporządkował sobie regulację wszystkich dziedzin życia państwa – od wojny i pokoju, po traktaty i prawo wewnętrzne. Powodowało to, że akty te były niskiej jakości – nie poddawał on ich konsultacji ani nie delegował zadań na urzędników.
Podporządkowanie wszystkich dziedzin życia jednej osobie to cecha absolutyzmu.