Podczas manifestacji w Piotrogrodzie w marcu 1917 r. dominowała grupa robotników i żołnierzy, którzy domagali się reformy politycznej i gospodarczej oraz końca I wojny światowej. Byli to głównie ludzie z niższych warstw społecznych, którzy cierpieli na skutek wojny i niskich zarobków.
Wśród protestujących dominowała grupa robotników i żołnierzy, ponieważ to oni stanowili znaczną część ludności Piotrogrodu i cierpieli na skutek wojny oraz nieudolnej polityki rządu. Robotnicy pracowali w fabrykach, gdzie mieli niskie zarobki i niezwykle ciężkie warunki pracy. Żołnierze natomiast byli źle wyposażeni i źle żywieni, co przyczyniło się do wysokiej śmiertelności wśród nich. Protestujący byli zdesperowani i domagali się zmian, dlatego stanowili główną grupę podczas manifestacji.