Pod okupacją państw centralnych w czasie I wojny światowej znalazły się tereny wschodniej Polski, które wcześniej należały do Rosji. Były to obszary Galicji Wschodniej, Podola, Wołynia, Kijowszczyzny, Polesia oraz część Małopolski Wschodniej. Okupacja ta trwała do końca wojny, a następnie spowodowała powstanie nowych granic między Polską a Rosją.
W wyniku działań wojennych I wojny światowej doszło do rozpadu państwa rosyjskiego, a ziemie, które wcześniej należały do Rosji, zostały podzielone między państwa centralne (Niemcy i Austro-Węgry) oraz państwa sprzymierzone (Francję, Wielką Brytanię i Włochy). Obszary wschodniej Polski znalazły się pod okupacją Austro-Węgier i Niemiec, co przyczyniło się do powstania tam polskich struktur administracyjnych, kulturalnych i politycznych. Po zakończeniu wojny i odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku, granice Polski zostały przesunięte na wschód, obejmując większość terytoriów, które wcześniej były pod okupacją państw centralnych.