W tym zadaniu musisz objaśnić definicję literatury parenetycznej i określić jej rodzaje, obecne w epoce średniowiecza, bazując na konkretnych utworach z tej epoki.
Literatura parenetyczna stanowiła rodzaj literatury, w którym ukazywano wzorce i postawy, uznawane za idealne i godne naśladowania. Poprzez to pouczano i wychowywano odbiorców takich dzieł.
Odmiany literatury parenetycznej dotyczyły ukazywania trzech różnych wzorców: ascety, rycerza i władcy.
Wzorzec ascety został ukazany w utworze „Legenda o świętym Aleksym”, gdzie postawa bohatera została zaprezentowana jako zachowanie idealne i zgodne z przekonaniami religijnymi społeczeństwa. Aleksy wyrzekł się wszelkiego majątku i swojego dotychczasowego życia, został żebrakiem i ograniczył swoje warunki do najistotniejszych potrzeb. W ten sposób dążył do zbawienia. Jego śmierć została opisana w towarzystwie cudownych znaków i wydarzeń.
Wzorzec rycerza ukazano w utworze „Pieśń o Rolandzie”, gdzie tytułowy przywódca wojsk zmarł w sposób heroiczny, oddając życie w imieniu ojczyzny. Był niesamowicie lojalny wobec władcy swojego ojczystego kraju, a także bardzo pobożny i świętobliwy. Kierował się zasadami etosu rycerskiego. Wszystkie te wartości były uznawane za idealny wzorzec wojownika i poprzez wspomniany utwór nawoływały do naśladowania ich.
Literatura parenetyczna była niezwykle popularna w średniowieczu. Panował wówczas średniowieczny uniwersalizm, na zasadzie którego rozpowszechniano konkretne wzorce osobowe i postawy, związane z nurtem religii chrześcijańskiej. Jedną z cech uniwersalizmu było właśnie tworzenie tekstów posiadających funkcję parenetyczne, czyli pouczające, wychowujące i nakłaniające do konkretnych czynów.
Ćwiczenie 2.
256Ćwiczenie 3.
256