Hierarchiczną budowę mięśnia szkieletowego zaczniemy od najniższego do najwyższego poziomu organizacji:
§ Mikrofilamenty.
Składają się z białek aktynowych (miofilamenty cienkie) i miozynowych (miofilamenty grube) uporządkowanych w regularne pasma, tworząc jednostki kurczliwe zwane sarkomerami. Odpowiedzialne są za skurcz mięśnia.
§ Miofibryle.
Są grupami miofilamentów skurczowych. Miofibryle są otoczone błoną komórkową i zawierają liczne mitochondria, które dostarczają energii potrzebnej do skurczu mięśnia.
§ Włókno mięśniowe.
Miofibryle tworzą włókna mięśniowe, które są długimi strukturami cylindrycznymi. Włókno mięśniowe jest otoczone sarkolemą i zawiera wiele miofibryli, które pracują razem podczas skurczu mięśnia.
§ Pęczek włókien mięśniowych.
Włókna mięśniowe grupują się w większe jednostki zwane pęczkami włókien mięśniowych. Pęczki są otoczone namięsną, które dostarcza naczyniom krwionośnym i nerwom niezbędne dożywienie i pobudzenie.
§ Mięsień szkieletowy.
Pęczki włókien mięśniowych łączą się, tworząc większe struktury – mięśnie szkieletowe. Mięśnie szkieletowe są otoczone powięzią, która zapewnia wsparcie i ochronę dla mięśni. Każdy mięsień składa się z wielu pęczków włókien mięśniowych, które pracują razem, aby wywołać ruch.
Na najniższym poziomie miofilamentów aktynowych i miozynowych generowany jest skurcz mięśni. Te mikroskopijne struktury grupują się w miofibryle, które tworzą włókna mięśniowe. Włókna mięśniowe łączą się w większe jednostki, tworząc pęczki włókien mięśniowych, a te z kolei tworzą całe mięśnie szkieletowe. Wszystkie te poziomy organizacji działają w sposób zintegrowany, umożliwiając mięśniom szkieletowym wykonywanie różnorodnych ruchów.