W klimacie umiarkowanym występuje zimowy spoczynek drzew liściastych, który jest spowodowany niskimi temperaturami i krótkimi dniami. Roślina ogranicza w ten sposób metabolizm i procesy wzrostowe, dzięki czemu zabezpiecza się przed utratą wody i przemarznięciem, które mogłyby doprowadzić do jej śmierci.
Już w połowie lata drzewa zaczynają wytwarzać pąki spoczynkowe, w których gromadzi się kwas abscysynowy. Następnie opadają owoce i liście, proces jest stymulowany działaniem etylenu. Roślina zostaje zabezpieczona na okres dla niej niekorzystny.
Pod koniec jesieni drzewa przechodzą w stan spoczynku bezwzględnego, który kończy się dopiero w styczniu. Nadejście wiosny przerywa spoczynek względny, drzewa ponownie rozpoczynają procesy wzrostu i rozwoju.
Stan spoczynku sam w sobie charakteryzuje się odwracalnym zahamowaniem wzrostu i metabolizmu rośliny, który zostaje przerwany po nastaniu korzystnych dla niej warunków środowiskowych.