Słowianie przybyli z Europy Wschodniej wraz z wędrówką ludów, zasiedlając tereny aż do Łaby na zachodzie i Peloponez na południu. Wkrótce, podzielili się ze względu na zajmowane terytorium, na Słowian zachodnich, wschodnich i południowych. Doszło też wtedy do pierwszych kontaktów Słowian z innymi europejskimi ludami. Większość plemion poddała się Awarom i wraz z nimi najeżdżała na tereny Bizancjum. Zależność tą, częściowo zakończyło powstanie, w wyniku którego, na terenie dzisiejszych Moraw powstało pierwsze słowiańskie państwo. Na jego czele stanął Samon, po którego śmierci ten twór się rozpadł.
Wkrótce zaczęły powstawać jednak nowe organizmy państwowe, takie jak państwo Bułgarów (którzy zostali zasymilowani przez Słowian) oraz Wielkie Morawy. Oba te kraje przyjęły po pewnym czasie chrześcijaństwo — Bułgarzy od Bizancjum, zaś Morawianie od Franków.
Po upadku Wielkich Moraw, na zgliszczach ich państwa powstały chrześcijańskie Czechy, rządzone przez dynastię Przemyślidów. Zostało ono jednak uzależnione przez Cesarstwo. Na wschodzie, najazdy Normanów doprowadziły do utworzenia Rusi Kijowskiej, którą rządzili potomkowie wikinga Ruryka. Wkrótce przyjęli oni również chrzest od Bizancjum. Kontakty z Konstantynopolem doprowadziły też do utworzenia przez bizantyńskich misjonarzy alfabetu słowiańskiego, czego następstwem było powstanie języka starocerkiewnosłowiańskiego.
W wyniku licznych wędrówek ludów, do końca IX w. Słowianie zasiedlili niemalże całą Europę Środkowo-wschodnią. Ich interakcja z innymi ludami przebiegała pod znakiem wojen i czasowego uzależnienia od potężniejszych sąsiadów.