Mnisi żyjący według reguły świętego Benedykta nie mogli posiadać żadnej własności prywatnej. Wszystko, co mieli, otrzymywali od zakonu, do którego należeli. Musieli zachować umiarkowanie w jedzeniu (mieli do wyboru jedynie dwie potrawy). W trakcie dnia bracia zakonni powinni pracować, a następnie czytać. Po odpoczynku następowała modlitwa, a po niej praca, która trwała do zmierzchu. Czasami bracia musieli również pomagać przy żniwach, co według świętego upodabniało ich do apostołów. Miało to pomóc braciom żyć zgodnie z przykazaniami i osiągnąć zbawienie.
Zakony kierujące się regułą św. Benedykta (ora et labora – módl się i pracuj) wprowadzały w swoich szeregach ścisłą dyscyplinę, która miała pomóc braciom w życiu godnym zbawienia. Oprócz czytania, prac fizycznych i skromnego posiłku zajmowali się przepisywaniem ksiąg, co było niezwykle ważne dla przetrwania wielu wybitnych tekstów.