Na szczycie drabiny feudalnej znajdował się suzeren (np. król), który nie był niczyim wasalem. Nadawał on lenna możnym świeckim i duchownym. Ci z kolei nadawali je zamożnym rycerzom w zamian za wierną służbę. Rycerze tacy często nadawali część lenn mniej zamożnym rycerzom, którzy z kolei nadawali ziemię pod uprawę chłopom.
Przy całej tej drabinie zależności obowiązywała zasada, że wasal mojego wasala nie jest moim wasalem. Inaczej było tylko w Anglii, gdzie wasale z dołu drabiny przysięgali wierność również suzerenowi, co wykluczało ich udział w buntach i wojnach domowych. Obowiązki konkretnych wasali były bardzo różne. Od możnych i rycerstwa oczekiwano wsparcia zbrojnego, od duchownych krzewienia wiary chrześcijańskiej, natomiast od chłopów produkcji żywności.
Społeczeństwo feudalne było piramidą. Na jej szczycie znajdował się suzeren (z reguły władca), który rozdawał lenna możnym. Ci rozdawali je mniej zamożnym rycerzom i duchownym i tak aż do chłopów. Każdy w tej drabinie miał określoną rolę, której wypełnianie miało zagwarantować przetrwanie całego społeczeństwa. Duchowni mieli dbać o zbawienie dusz, chłopi o dostępność pożywienia, natomiast rycerze mieli bronić wszystkich przed zagrożeniem.