System nadawania ziemi w formie lenna był jednym z cech wyróżniających okres średniowiecza. Zmniejszył on znacząco ilość wolnych właścicieli ziemskich, na rzecz drabiny połączeń wasalnych pomiędzy danymi podmiotami. Było to korzystne dla lokalnej ludności z uwagi na fakt, że w ten sposób była lepiej chroniona przed grabieżą swoich ziem.
Niestety doprowadziło to również do znacznego osłabienia władzy centralnej, kiedy to władca za sprawą immunitetów/przywilejów oddawał sporą część swej władzy w ręce wasali. Sprawiało to niejednokrotnie, że wszechwładny pan feudalny obciążał poddanych niemożliwymi do spełnienia wymogami, a poddanie nie mogli liczyć na pomoc władcy. Innym negatywnym elementem systemu feudalnego była zasada: wasal mojego wasala nie jest moim wasalem, przez co w momencie buntu możnego przeciw monarsze, buntowali się również wszyscy jego wasale.
System feudalny przyniósł ówczesnemu społeczeństwu zarówno wiele korzyści, jak i strat. Z jednej strony w pewien sposób podciągnął on społeczeństwo i gospodarkę ze stagnacji i stworzył nowe wzorce zachowań. Stanowił podwaliny pod powstanie etosu rycerskiego, w którym wierność seniorowi stanowiła jeden z najważniejszych elementów. Z drugiej strony był problematyczny w przypadku wojen domowych i znacząco ograniczał władzę centralną, na rzecz wielu pomniejszych panów feudalnych.