Arabowie byli pobłażliwi dla podbijanych przez siebie ludów. Jeśli jakieś miasto poddało się bez walki, jego mieszkańcy mogli zatrzymać dotychczasowe przywileje, samorząd i wyznanie. Miasta, które opierały się najeźdźcom, były plądrowane, natomiast mieszkańcy sprzedawani w niewolę. Nowo podbite tereny Arabowie obarczali podatkami, które były często niższe niż te Bizantyjskie, co powodowało, że ludności nie przeszkadzało islamskie panowanie i nie buntowali się. Wpłynęło to na trwałość arabskich podbojów i przechodzenie sporej części ludności nowo podbitych ziem na islam.
Miękka polityka stosowana przez Arabów na podbitych ziemiach okazała się niezwykle skuteczna. Rdzenna ludność nie tylko nie buntowała się przeciwko nowym panom, a wręcz przeciwnie, chętnie adaptowała się do nowej sytuacji.