A. powtórzenia
a. w pierwszym akapicie – „zdanie, zdania”,
b. słowo „poeta” w różnych odmianach,
c. w dziesiątym akapicie – „praca”
B. porównania
a. „filozof budzi podobne zakłopotanie”
C. metafory
a. „Wszelka niedoskonałość lżejsza jest do zniesienia, jeśli podaje się ją w małych dawkach”
b. „ozdobienia swojej profesji jakimś tytułem naukowym”
c. „w oczekiwaniu na samego siebie”
d. „ich praca jest beznadziejnie niefotogeniczna”
e. „odpowiedzi wymijające”
f. „dobrodziejstwa tego wewnętrznego impulsu”
g. „natchnienie nawiedza”
h. „wyfruwa im rój nowych pytań”
i. „dwa małe słowa”
D. hiperbole
a. „to by przecież znaczyło”,
b. „na takiej właśnie podstawie”,
c. „pragną być oczywiście publikowani”
E. cytaty
a. „poeta” – przytaczając wypowiedź Josifa Brodskiego,
b. odpowiedź Szymborskiej na temat natchnienia, która pojawia się w dziewiątym akapicie tekstu,
c. „nie wiem”
d. „Nic nowego pod słońcem”
e. „Napisałem wszystko, nie mam nic do dodania”
F. pytania retoryczne
a. „Jaki widz wytrzymałby oglądanie czegoś takiego?”
Przemówienie to monolog, który w formie mówionej jest kierowany do słuchaczy. Zawiera apostrofy oraz inne środki poetyckie i retoryczne. Retoryka to sztuka wymowy, która obejmuje umiejętność doboru słów, konstrukcji zdań, stosowania argumentacji. Zainteresowaniu odbiorcy i wzbudzeniu jego emocji służy zastosowanie odpowiednich środków retorycznych, znanych też z utworów poetyckich.
A. Powtórzenie to figura stylistyczna, która polega na celowym. kilkukrotnym użyciu jednego elementu tekstu.
B. Porównanie to zestawienie ze sobą co najmniej dwóch elementów na zasadzie podobieństwa ich cechy, np. ciężki jak głaz.
C. Metafora to zestawienie wyrazów w taki sposób, aby w niedosłowny sposób przekazywały one ukryty sens sformułowania. W konstrukcji i zamierzeniu jest podobna do związku frazeologicznego.
D. Hiperbola to celowe uwypuklenie, przejaskrawienie jakiegoś zjawiska czy cechy, aby podkreślić oczywistość jego występowania.
E. Cytat to przywołanie wypowiedzi autorstwa innej osoby w swojej wypowiedzi lub samodzielnie funkcjonująca, utarta sentencja o określonym w języku znaczeniu i określonej konwencji wykorzystania.
F. Pytanie retoryczne to pytanie, na które osoba je zadająca nie oczekuje odpowiedzi. Ma ono na celu podkreślenie oczywistości sytuacji.