Określenia kochanki to: „Gwiazdo mych oczu, słońce mojego żywota, /Pasjo moja i mój aniele”; „wdzięków królowo”. Jest to typowe dla poezji miłosnej słownictwo.
Baudelaire’a zalicza się do grona poetów przeklętych. Pierwowzorem poetów wyklętych był François Villon – średniowieczny poeta, który wybrał życie na marginesie, był rzezimieszkiem, przebywał w więzieniu, uderzał w podstawy organizacji społeczeństwa. Poeta przeklęty nie tylko buntuje się w swojej twórczości, ale całym swoim życiem przeciwstawia się normom społecznym, jest prowokatorek i gorszycielem. Do poetów przeklętych, oprócz Charlesa Baudelaire’a, zalicza się m.in. Paula Verlaine’a oraz Arthura Rimbauda.