Przykładem utworu romantycznego, gdzie pojawia się motyw spaceru kochanków, jest Świtezianka Adama Mickiewicza. W tym utworze natura towarzyszy kochankom w ich schadzkach, jest tłem dla miłości: „Brzegami sinej Świtezi wody/ Idą przy świetle księżyca”. Natura potrafi też być surowa i wyznaczać sprawiedliwość za naruszenie przysięgi: „Surowa ziemia ciało pochłonie”. Inny obraz natury pojawia się w Padlinie, to rozkład zwłok, a nie miłość kochanków staje się głównym tematem wiersza, co więcej jest to natura ukazująca swoją brutalność, brud, rozkład.
Baudelaire’a zalicza się do grona poetów przeklętych. Pierwowzorem poetów wyklętych był François Villon – średniowieczny poeta, który wybrał życie na marginesie, był rzezimieszkiem, przebywał w więzieniu, uderzał w podstawy organizacji społeczeństwa. Poeta przeklęty nie tylko buntuje się w swojej twórczości, ale całym swoim życiem przeciwstawia się normom społecznym, jest prowokatorek i gorszycielem. Do poetów przeklętych, oprócz Charlesa Baudelaire’a, zalicza się m.in. Paula Verlaine’a oraz Arthura Rimbauda.