Podobnie jak w romantyzmie u Przybyszewskiego artysta stanowi jednostkę wyjątkową, obdarzoną czuciem i dostępem do głębszych pokładów psychiki niż zwykły człowiek. Przybyszewski odrzuca natomiast koncepcję mówiącą o tym, że poeta w swoich dziełach przechowuje pamięć narodu, w modernizmie artysta oddany jest jedynie sztuce.
Postulowana w Confiteorze przez Przybyszewskiego koncepcja sztuki jest zgodna z modernistyczną ideą „Sztuki dla sztuki”. Sztuka stała się autonomicznym bytem, już nie miała pełnić funkcji społecznych czy dydaktycznych, ale służyła wyłącznie celom estetycznym.