Artyści ukazani w utworze to ludzie biedni, bez pieniędzy, filistrzy uważają ich za „pariasów”, czyli ludzi nędznych Są biedni w kwestiach materialnych, jednak mają sztukę, która jest ich wewnętrznym bogactwem, jest źródłem natchnienia i wypełnia ich duszę. Sztuka jest celem życia.
Jedną z idei modernizmu było uznanie autonomii sztuki, co wyrażało się w haśle „sztuka dla sztuki”. Sztuka już nie miała pełnić funkcji społecznych czy dydaktycznych, ale służyła wyłącznie celom estetycznym.