Dandys to przede wszystkim postać niepowtarzalna, cechująca się indywidualizmem i kreująca samą siebie. Dandys neguje zastany porządek, butuje się. Co ważne dba także o swój wizerunek m.in. strój. Modernistyczny dandys od romantycznego różni się tym, iż zamieszkuje przestrzeń miasta, miesza się w tłum ludzi i wśród nich dostrzega prawdziwe życie, z którego może wyciągać prawdy o tym, co wieczne. Współuczestnicy z tłumem w jego miejskim ruchu, ale jednocześnie jest osobny, na swój sposób samotny, można go określić jednym słowem – flauner – przechodzień.
Dandys to artysta, który pogardza mieszczańskim stylem życia, uprawia kult piękna, teatralizuje życie, jest przesadnie elegancki. Dandyzm był przejawem życia na wzór literatury, teatru, wymyślonej pozy. Przykłady dandysa w literaturze znajdziesz w książkach Na wspak Jorisa–Karla Huysmansa oraz w Portrecie Doriana Greya Oscara Wilde’a.