Sztuka, jaka ma być realizowana w modernizmie to: odtworzenie życia duszy; nie ma celu, jest celem sama w sobie; jest absolutem, stoi nad życiem.
Sztuka poddana krytyce nazywana jest: sztuką tendencyjną, sztuką pouczającą, sztuką–rozrywką, sztuką–patriotyzmem, sztuką mającą cel moralny lub społeczny.
Postulowana w Confiteorze przez Przybyszewskiego koncepcja sztuki jest zgodna z modernistyczną ideą „Sztuki dla sztuki”. Sztuka stała się autonomicznym bytem, już nie miała pełnić funkcji społecznych czy dydaktycznych, ale służyła wyłącznie celom estetycznym.