n = 4
l = 2
m = -2, -1, 0, 1, 2
ms = 1/2 i -1/2
Główna liczba kwantowa (n) jest zawsze liczbą naturalną (1, 2, 3…). Określa energię elektronu w atomie. Im większa liczba n, tym większy jest również orbital atomowy. Dla powłoki K (będącej najbliżej jądra atomu) n = 1, dla powłoki L = 2, dla powłoki M = 3, dla powłoki N = 4. Poboczna liczba kwantowa (l) zawsze jest liczbą całkowitą. Decyduje ona o typie orbitalu atomowego. Zbiór stanów kwantowych, które są opisywane przez tę samą wartość głównej liczby kwantowej i taką samą wartość pobocznej liczby kwantowej nazywamy podpowłoką. Dla l = 0 podpowłoka ma symbol s, dla l = 1 symbol p, dla l = 2 symbol d, a dla l = 3 symbol f. Magnetyczna liczba kwantowa (m) opisuje orientację przestrzenną wektora momentu pędu. Jej wartości określają liczbę orbitali atomowych w danym podpoziomie energetycznym. Jest to liczba całkowita od -l do l, gdzie l to poboczna liczba kwantowa. Jeśli l wynosi 2, to m może mieścić się w przedziale od -2 do 2, czyli: -2, -1, 0, 1 i 2. Magnetyczna spinowa liczba kwantowa określa orientację przestrzenną wektora spinu: dla 1/2 ↑, a dla -1/2 – ↓. Określamy ją symbolem ms.