Sobór trydencki miał za zadania rozwiązać problemy, z którymi borykał się Kościół katolicki, a które dały początek reformacji. Do jego najważniejszych postanowień należało:
· potwierdzenie ważności uznawanych dotychczas prawd wiary i autorytetu papieża jako głowy Kościoła katolickiego,
· stwierdzenie, że zbawienie poza Kościołem katolickim nie jest możliwe,
· wykluczenie możliwości indywidualnej interpretacji Pisma Świętego i wprowadzenia języków narodowych do liturgii,
· uznanie tradycji za źródło wiary na równi z Biblią.
Sobór trydencki miał miejsce w latach 1545–47, 1551–1552 i 1562–1563, za czasów panowania papieża Pawła III. Była to odpowiedź Kościoła katolickiego na trwającą od 1517 roku reformację i początek tzw. kontrreformacji. W trakcie soboru odniesiono się do zarzutów skierowanych przez reformatorów – wyjaśniono naukę Kościoła, zależność tradycji i Pisma Świętego, omówiono poszczególne sakramenty i pojęcie grzechu pierworodnego.