Warunki życia tych dwóch stanów znaczącą się od siebie różniły. Rycerstwo z reguły żyło w dużo lepszych warunkach od chłopstwa. Ich siedzibami były zamki, dwory lub rycerskie wieże. Posiadali posiadłości ziemskie, wioski, czasem nawet miasta, z których czerpali wielkie zyski. Prowadzili wystawne życie, które obfitowało w rozrywkę i ceremonie. Większość z nich była dobrze wykształcona i potrafiła pisać oraz czytać. Chłopstwo mieszkało w skromnych chatach, które zgrupowane były w wioskach należących do ich panów ziemskich. Ich głównym zajęciem była uprawa roli i opieka nad zwierzętami – w ten sposób pozyskiwali żywność i środki na utrzymanie. Ich życie było ściśle powiązane z pogodą.
Choć chłopi uprawiali pszenicę, to w zasadzie nigdy jej nie spożywali. W średniowieczu uznawano ją za najszlachetniejsze ze zbóż i przysługuje wyłącznie dobrze urodzonym. Chłopstwo żywiło się głównie żytem lub owsem.