W średniowieczu istniały trzy główne stany, do których należeli: duchowni, rycerze i chłopi. Wierzono, że taki podział jest naturalny i powstał z woli Boga. Rycerze zajmować się mieli walką zbrojną, duchowni – modlitwą. Chłopstwo stanowiło najliczniejszą i najważniejszą grupę, gdyż odpowiadali za wszystko, co niezbędne jest do funkcjonowania. Uważano, że istnienie tych trzech stanów jest ze sobą ściśle połączone i tylko ich współpraca może zapewnić równowagę i dobrobyt.
