Grzegorz VII uważał, że tylko papież powinien mieć prawo do obsadzania i przenoszenia biskupstw. Był przekonany o prawie biskupa Rzymu do nakładania interdyktów i wyższości władzy papieskiej nad cesarską. Uważał, że każdy władca powinien całować jego stopy w geście posłuszeństwa. Sądził także, że może rozkazywać innym monarchom i ich detronizować. Do jego uprawnień należało także mianowanie duchowych. Nie mógł być sądzony przez nikogo poza Bogiem.
Papież Grzegorz VII należał do grona największych reformatorów kościoła. Dzięki jego staraniom w Wormacji rozstrzygnięto spór z cesarzami niemieckimi o inwestyturę.