Według biskupa Adalberona podział na trzy klasy jest doskonały, gdyż społeczeństwo ma różne potrzeby, których nie można by zaspokoić, gdyby wszyscy zajmowali się tym samym. Podział na różne wyspecjalizowane klasy pozwala na przypisanie im różnych zajęć, którą sprawiają, że cała społeczność może żyć harmonijnie i dobrobycie.
Mimo że duchowieństwo traktujemy jako osobny stan, to jego członkowie rekrutowali się głownie ze stanu szlacheckiego. Służbie Bogu polecano z reguły najmłodszych synów, którym nie przysługiwał majątek w dziedzictwie, w zamian planowano dla nich karierę kościelną lub naukową.