Artyści młodopolscy sięgali po ucieczkę w nirwanę (Kazimierz Przerwa-Tetmajer Hymn do Nirwany), w erotykę (Kazimierz Przerwa-Tetmajer Lubię, kiedy kobieta…). Później zwrócili się ku klasycznym wartościom (Leopold Staff Curriculum vitae) oraz franciszkanizmowi (Jan Kasprowicz Księga ubogich).
Młoda Polska to epoka, której ramy czasowe są umowę określane na lata ok. 1980-1918. Jest to nazwa wymyślona przez twórców epoki na wzór ówczesnych trendów (np. Młode Niemcy), po raz pierwszy pojawiła się w cyklu artykułów Artura Górskiego publikowanych w krakowskim „Życiu”. Młoda Polska wpisuje się w ramy europejskiego modernizmu, który trwał od drugiej połowy XIX wieku do początków wieku XX. Modernizm z francuskiego znaczy nowoczesny.