Moderniści stają w opozycji do wcześniejszego pokolenia pozytywistów. Wacław Nałkowski wraz z Marią Komornicką i Cezarym Jellentą wydali publikację Forpoczty w 1895 roku. Była to ważna książka dla formowania się myśli młodopolskiej. Teksty tam umieszczone zawierały sprzeciw wobec pisarzy pozytywistycznych. W tekstach pojawiły się zarzuty wobec pozytywistów, że pędząc za potrzebami czytelników, pominęli w literaturze duszę, aspekt duchowy i to, co nie mieści się w granicach empirycznego poznania. Sam Nałkowski wprowadził wzorzec człowieka wyjątkowego, nierozumianego przez społeczeństwo, wrażliwego – taki model bliski jest literaturze romantyzmu, która stała się inspiracją dla pokolenia modernistów.
Młoda Polska to epoka, której ramy czasowe są umowę określane na lata ok. 1980-1918. Jest to nazwa wymyślona przez twórców epoki na wzór ówczesnych trendów (np. Młode Niemcy), po raz pierwszy pojawiła się w cyklu artykułów Artura Górskiego publikowanych w krakowskim „Życiu”. Młoda Polska wpisuje się w ramy europejskiego modernizmu, który trwał od drugiej połowy XIX wieku do początków wieku XX. Modernizm z francuskiego znaczy nowoczesny.