Cechy klasycyzmu to: wykorzystywanie motywów z kultury (sztuki i literatury) antyku, renesansu i oświecenia; wprowadzanie kontekstów filozofii starożytnej; wprowadzenie racjonalizmu; poruszanie uniwersalnych tematów, dążenie do harmonii, ładu i prostoty, odwołanie do klasycznych gatunków literackich; dbałość o przejrzystość formy, kunszt słowa poetyckiego.
Młodopolski franciszkanizm rozumiany jest według tego, co przedstawił Leopold Staff we wstępie do przekładu Kwiatków świętego Franciszka. Są to: emocjonalizm, sprzeciw wobec instytucjonalizacji, poczucie wolności, odrodzenie, zwrot do natury i prostego, ubogiego człowieka, pochwała istnienia. Św. Franciszek przedstawiany jest jako głosiciel radości i harmonii.
Młoda Polska to epoka, której ramy czasowe są umowę określane na lata ok. 1980-1918. Jest to nazwa wymyślona przez twórców epoki na wzór ówczesnych trendów (np. Młode Niemcy), po raz pierwszy pojawiła się w cyklu artykułów Artura Górskiego publikowanych w krakowskim „Życiu”. Młoda Polska wpisuje się w ramy europejskiego modernizmu, który trwał od drugiej połowy XIX wieku do początków wieku XX. Modernizm z francuskiego znaczy nowoczesny.