Nowatorstwo sztuki modernizmu polegało na wprowadzeniu nowego sposobu widzenia świata i człowieka oraz na przenikaniu się różnych rodzajów sztuki. Przykładem mogą być dzieła impresjonistyczne, których oryginalność zawierała się w tym, że zerwano z realistycznym widzeniem rzeczywistości, skupiając się na ulotnym wrażeniu, tym co przemijalne, niepowtarzalne. Artyści malarze wyszli z pracowni w teren, żeby malować przelotne chmury, znikające promienie słońca – przykładem mogą być tutaj cykle obrazów Claude’a Moneta. Impresjonizm znalazł wyraz także w literaturze, za pomocą słów próbowano oddać ulotne wrażenia, wygląd krajobrazu, np. w Krzaku dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach Jana Kasprowicza. Nowatorskie podejście zostało wyrażone także poprzez wykorzystanie w sztukach nurtów ekspresjonizmu czy symbolizmu.
Młoda Polska to epoka, której ramy czasowe są umowę określane na lata ok. 1980-1918. Jest to nazwa wymyślona przez twórców epoki na wzór ówczesnych trendów (np. Młode Niemcy), po raz pierwszy pojawiła się w cyklu artykułów Artura Górskiego publikowanych w krakowskim „Życiu”. Młoda Polska wpisuje się w ramy europejskiego modernizmu, który trwał od drugiej połowy XIX wieku do początków wieku XX. Modernizm z francuskiego znaczy nowoczesny.