Układ pokarmowy ssaka roślinożernego ma dużo dłuższy przewód niż ten występujący u ssaka mięsożernego.
Przewód pokarmowy składa się z jamy gębowej, gardzieli, przełyku, żołądka i jelit. Zachodzi w nim trawienie pokarmu i wchłanianie drobnocząsteczkowych produktów trawienia.
Gruczoły, takie jak ślinianki, wątroba i trzustka, służą do wydzielania substancji do przewodu pokarmowego. W jamie gębowej znajdują się również zęby, które u ssaków roślinożernych nie zawierają kłów. Są za to dobrze wykształcone zęby przedtrzonowe i trzonowe z dużą powierzchnią trącą. Między siekaczami a zębami policzkowymi znajduje się przerwa, czyli diastema.
Żołądek roślinożernych jest duży i wielokomorowy. Zawiera też mikroorganizmy, które odpowiadają za rozkład celulozy. Ślinianki odpowiadają za nawilżanie pokarmu i wstępne trawienie niektórych polisacharydów. Do jelita cienkiego uchodzą przewody wątroby i trzustki. Wątroba wydziela żółć, która ułatwia trawienie tłuszczy, a wydzieliny trzustki umożliwiają trawienie związków organicznych.
Na granicy jelita cienkiego i grubego zlokalizowane jest jelito ślepe, które zawiera mikroorganizmy symbiotyczne rozkładające celulozę. Jelito grube zakończone jest odbytem.
Na początku wszystkie ssaki po narodzinach odżywiają się mlekiem, dorosłe osobniki mogą być roślinożerne, mięsożerne lub wszystkożerne. U przeżuwaczy żołądek składa się z czterech komór. Nieprzeżuty pokarm trafia do żwacza, w którym rozkładana jest celuloza. Następnie pokarm zwracany jest do jamy gębowej, w której zostaje przeżuty i po połknięciu trafia do pozostałych komór, gdzie ulega dalszemu trawieniu.