Przykładowe rozwiązanie:
Literatura i myśl społeczno-polityczna polskiego renesansu charakteryzowała się pojawieniem się nowych wzorców i idei związanych z myślą humanistyczną. Humanizm stawiał człowieka na pierwszym miejscu i propagował takie wartości jak wolność, rozum i piękno.
W literaturze nawiązywano do antyku i klasycznych form literackich, dzieła tworzono w języku narodowym. Najważniejszymi twórcami literackimi doby polskiego renesansu był Jan Kochanowski, Mikołaj Rej i Andrzej Frycz Modrzewski. Wszyscy ci autorzy w swoich utworach poruszali takie idee jak: tolerancja religijna, patriotyzm i pochwała człowieka jako istoty rozumnej.
Jan Kochanowski był uznany za najwybitniejszego poetę okresu renesansu. Tworzył fraszki, treny i sonety. Jego wybitnym dziełem była „Odprawa posłów greckich”, w którym przestrzegał przed upadkiem państwa polskiego i nawiązywał do konieczności przeprowadzenia reform.
Mikołaj Rej w „Krótkiej rozprawie między trzema osobami, Panem, Wójtem i Plebanem” ukazał plan reform kraju, skrytykował naganną obyczajowość i nadużycia duchownych oraz karygodne zachowanie szlachty, dążącej do wzbogacenia się i dbającej jedynie o własne interesy.
Andrzej Frycz Modrzewski zasłynął społeczno-polityczną twórczością. W swoim dziele „O poprawie Rzeczpospolitej” opisał plan reformy państwa, w którym obywatele byliby równi wobec prawa, panowałyby sprawiedliwe rządy, tolerancja i wolność myślenia.
