Hołd pruski w 1525 r. był efektem rozwoju reformacji na ziemiach pruskich i osłabienia się władzy wielkiego mistrza Albrechta Hohenzollerna na rzecz szlachty i mieszczaństwa. Popularność luteranizmu i zwiększanie się liczby jego wyznawców stwarzały zagrożenie wojny domowej, dodatkowo sam mistrz zaczął ulegać naukom Lutra i finalnie przeszedł na luteranizm. To wszystko doprowadziło do podjęcia decyzji przez Albrechta o sekularyzacji Prus. Od tego momentu Hohenzollern stał się dziedzicznym księciem Prus Książęcych i lennikiem korony polskiej. Hołd pruski był oficjalną uroczystością potwierdzającą lenno pruskie. Od tego czasu, Hohenzollern był zobowiązany do zbrojnej pomocy w przypadku prowadzenia wojen przez władcę Rzeczpospolitej. W ceremonii, która odbyła się na Rynku Głównym w Krakowie, wzięli udział król polski, książę pruski i reprezentanci stanów pruskich.
Hołd pruski miał miejsce 10 kwietnia 1525 r. na rynku głównym w Krakowie. Jego skutkiem było przekształcenie Prusów Zakonnych w Prusy Książęce, które stały się lennikiem polskim. Na mocy traktatu, tron w Księstwie miał stać się dziedziczny - w wypadku śmierci księcia, władza miała przejść na jego synów lub braci. W przypadku wojny prowadzonej przez Rzeczpospolitą książę był zobowiązany wystawić swoich rycerzy, jednakże tylko w liczbie 100. Umowa między polskim królem a księciem pruskim była pierwszą międzynarodową ugodą między katolickim a protestanckim władcą w Europie.