Ludność wiejska odnosiła się niechętnie wobec nauki szkolnej ze względu na to, że nie byli oni przyzwyczajeni do takiego procesu. Uważali, że nie jest to dla nich konieczne w ich codziennym życiu. Dodatkowo nie znajdowali wystarczająco dużo czasu, by poświęcić go nauce, ze względu na obowiązki w gospodarstwach.
Pomimo dużej autonomii na terenie Galicji, która poskutkowała rozwojem sieci szkół, ludność chłopska była nie najlepiej nastawiona do kwestii podjęcia prób edukacji. Nie byli oni zaznajomieni z nauczaniem i w swojej pracy oraz codziennym życiu nie było im to potrzebne. Z tego względu pojawiały się duże trudności w kwestii walki z analfabetyzmem, który w 1900 r. dotyczył około 60% społeczności wiejskiej.