Stwórz recenzję Tronu we krwi Akiry Kurosawy. Zwróć uwagę na motywy typowe dla kultury japońskiej, w tym konwencję teatru no, oraz na zmiany, których reżyser dokonał w tym dramacie.
Tron we krwi Akiry Kurosawy jest ciekawą adaptacją dramatu Szekspira, o którym wydawałoby się, że nic nowego nie da się powiedzieć, tj. Makbeta. Kurosawa umieszcza akcję w feudalnej Japonii okresu Sengoku, zastępując króla Szkocji lokalnym daimyo, a tanów samurajami. Tym samym stara się on dać do zrozumienia, że tragedia Makbeta ma uniwersalne znacznie, oraz, że realia średniowiecznej, feudalnej Japonii i Europy wcale nie były tak odległe.
Kurosawa stylizuje Makbeta na rodzimy teatr Japonii związany właśnie z okresem Sengoku, teatr noh. Chciał przez to podkreślić, że nie mamy tutaj do czynienia z naturalistycznym, możliwie jak najbardziej wiernym oddaniem rzeczywistości, lecz z fikcją o charakterze dydaktycznym i mitycznym. Zostaje zachowany pewien dystans między widzem a wydarzeniami na ekranie – w każdym momencie musimy pamiętać, że to jest trochę nierzeczywiste, trochę udawane, ale przez uderza nas to tym mocniej.
Sama historia zresztą też zostaje zmodyfikowana przez reżysera z większym podkreśleniem elementów magicznych (m.in. trzy wiedźmy są zastąpione przez jedną staruchę, która przędzie na kołowej maszynie do przędzenia, przypominając greckie Parki). Wszystkie okazałe zamki japońskich arystokratów, w obliczu pustej, zimnej natury i niszczycielskiej ambicji okazują się nic nieważne.
Najbardziej uderzająca jednak ze zmian, których dokonuje Kurosawa, to jego inne zakończenie. W dramacie Szekspira Makbet zostaje pokonany przez Macduffa, którego wyjątkowość polega na tym, że nie został urodzony naturalnie, tylko przez cesarskie cięcie. Inaczej u Kurosawy, u którego śmierć Makbeta pod koniec filmu jest tylko kolejnym momentem, wcale nie bardziej lub mniej moralnym od zabójstwa poprzedniego władcy, w niekończącej się walce o dominację nad państwem i nad innymi ludźmi.
Teatr noh/no – tradycyjna forma teatru japońskiego oparta na dialektyce dynamizmu i opanowania, typiczności postaci i konwencji maski.
Ćwiczenie 1
46Ćwiczenie 1.
69Ćwiczenie 3.
69Ćwiczenie 4.
69Ćwiczenie 5.
69Ćwiczenie 6.
69Zadanie 3.
81Ćwiczenie 1.
182