Zastanów się, jaki nastrój z czasów dzieciństwa próbuje przywołać poeta w wierszu. Wskaż i przeanalizuj metafory, za pomocą których próbuje go opisać.
– „Podoba mi się własne w powietrzu wołanie” – metafora pokazuje samozadowolenie, zachwyt dziecka nam możliwościami, które daje mu jego ciało – możliwość krzyku, mowy, bycia usłyszanym.
– „Biegnę, głowę gmatwając w szumach, w podobłoczach!” – metafora pokazuje zachwyt dziecka nad możliwością biegu, w którym zapomina o świecie, a ma wrażenie unoszenia się w stronę nieba.
– „Oddech nieba mam – w piersi! Drzew wierzchołki – w oczach!” – pokazuje zachwyt nad oddychaniem świeżym powietrzem, energicznym biegiem, możliwością oglądania świata natury.
Metafory to wyrażenia, których nie można odczytywać dosłownie. Aby je zrozumieć, musisz zastanowić się nad ich sensem w kontekście całego wiersza, a także zastanowi się, jakie skojarzenia wywołują, jakich symboli używają, jakie emocje starają się poruszyć, jak wyglądają wymienione w nich rzeczy i zjawiska.
Ćwiczenie 1
46Ćwiczenie 1.
69Ćwiczenie 3.
69Ćwiczenie 4.
69Ćwiczenie 5.
69Ćwiczenie 6.
69Zadanie 3.
81Ćwiczenie 1.
182