Zastanów się nad budową strof wiersza. Na postawie pierwszego wersu każdej strofy powiedz, dlaczego poetka zastosowała w nich nieosobową formę czasownika.
Zastosowanie nieosobowej formy czasownika sugeruje, że łaska, której doznali bohaterowie, nie pochodzi od żadnego określonego człowieka ani żadnej określonej siły.
Zastosowanie form nieosobowych („dozwolono”, „dopuszczone” i inne) sprawia, że nie znamy podmiotu, który dokonał tych czynności. Nie wiemy, kto „dozwolił”, „dopuścił”, aby bohaterowie mogli doświadczyć podanych wydarzeń. Nie wiemy, od łaski kogo zależało ich życie. Poetka zostawia tę kwestię niedookreśloną, nie wskazując na Boga, los ani żadną inną siłę.
Ćwiczenie 1
46Ćwiczenie 1.
69Ćwiczenie 3.
69Ćwiczenie 4.
69Ćwiczenie 5.
69Ćwiczenie 6.
69Zadanie 3.
81Ćwiczenie 1.
182