Przeczytaj druga i szóstą strofę wiersza i na ich podstawie zastanów się, jak człowiek renesansu rozumie relacje Boga z człowiekiem.
Tylko Bóg zna przyszłość i losy człowieka, i śmieje się z niego, kiedy człowiek próbuje zapobiec złemu. Ludzki los jest z góry ustalony przez Boga i człowiek nie może zmienić tego, co ma się mu przydarzyć.
Cytaty, które pozwalają odpowiedzieć na to pytanie, to „sam Bóg wie przyszłe rzeczy, a śmieje się z nieba/ Kiedy się człowiek troszczę więcej, niźli trzeba”. Ten wers wskazuje na wszechwiedzę Boga oraz poucza, że człowiek nie powinien się nadmiernie troszczyć o swój los. Drugi ważny cytat to „dość na tym, kiedy wie, że go to nie minie,/ Co z przejźrzenia Pańskiego od wieku mu płynie”. Oznacza on, że wystarczy, by człowiek wiedział, że i tak nie ominie go los, który zaplanował mu Bóg.
Ćwiczenie 1
46Ćwiczenie 1.
69Ćwiczenie 3.
69Ćwiczenie 4.
69Ćwiczenie 5.
69Ćwiczenie 6.
69Zadanie 3.
81Ćwiczenie 1.
182